ΑΛΛΕΝ ΓΚΙΝΣΜΠΕΡΓΚ - ΕΝΑ ΣΟΥΠΕΡΜΑΡΚΕΤ ΣΤΗΝ ΚΑΛΛΙΦΟΡΝΙΑ

                         

ΑΛΛΕΝ ΓΚΙΝΣΜΠΕΡΓΚ

ΕΝΑ ΣΟΥΠΕΡΜΑΡΚΕΤ ΣΤΗΝ ΚΑΛΙΦΟΡΝΙΑ

(Μετάφραση Κλεοπάτρα Λυμπέρη)

    Τι  σκέψεις κάνω για σένα απόψε, Ουώλτ Ουίτμαν, έχοντας πριν

περπατήσει στα δρομάκια κάτω από τα δέντρα, με πονοκέφαλο, αμήχανος, 

κοιτάζοντας τ’ ολόγιομο φεγγάρι.

    Μες την πείνα και την κούρασή μου, ψάχνοντας να βρω εικόνες, μπήκα 

στο σουπερμάρκετ φρούτων το φωτισμένο με νέον,  αναπολώντας τα δικά 

σου κατεβατά. 

    Τι ροδάκινα και τι μισοσκόταδα! Ολόκληρες οικογένειες να ψωνίζουν

τη νύχτα! Διάδρομοι γεμάτοι συζύγους! Μαμάδες στα αβοκάντο, μωρά

στις ντομάτες! – κι εσύ, Γκαρθία Λόρκα, τι έκανες εκεί κάτω στα καρπoύζια;

     Σε είδα, Γουόλτ Γουίτμαν, άκληρο, μοναχικό γερογραφιά, να σκαλίζεις

τα κρέατα στο ψυγείο και να ρίχνεις πονηρές ματιές στα μπακαλόπαιδα.

     Σ’ άκουσα να ρωτάς για κάθε τι: Ποιος σκότωσε τις χοιρινές μπριζόλες;

Πόσο πάνε οι μπανάνες; Eίσαι τ’ αγγελούδι μου;

    Περιπλανιόμουν ανάμεσα στους γυαλιστερούς σωρούς από κονσέρβες,

ακολουθώντας εσένα και στη φαντασία μου, μ’ ακολουθούσε ο ντετέκτιβ

του μαγαζιού.

    Δρασκελίσαμε μαζί τους φαρδιούς διαδρόμους μες τη μοναχική μας

φαντασίωση, τρώγοντας αγκινάρες, βάζοντας χέρι σε κάθε κατεψυγμένη

λιχουδιά κι αποφεύγοντας πάντα τον ταμία.

    Πού πηγαίνουμε, λοιπόν, Γουόλτ Γουίτμαν? Οι πόρτες κλείνουν σε μια

ώρα. Κατά πού δείχνει η γενειάδα σου απόψε?

    (Αγγίζω το βιβλίο σου, ονειρεύομαι την οδύσσειά μας στο σουπερμάρκετ

και νιώθω γελοίος.)

    Θα περπατάμε ολονυχτίς στους ερημικούς δρόμους; Tα δέντρα αθροίζουν

σκιά τη σκιά,  τα φώτα σβήνουν στα σπίτια, θα ’μαστε κι οι δυό μόνοι.

    Θα σουλατσάρουμε αναπολώντας τη χαμένη Αμερική της αγάπης,

προσπερνώντας γαλάζια αυτοκίνητα στις λεωφόρους, τραβώντας για το

σιωπηλό εξοχικό μας;

    Ω, ακριβέ μου πατέρα, με τη γκρίζα γενειάδα, μοναχικέ γεροδάσκαλε

του θάρρους, ποια Αμερική είχες όταν ο Χάρος σταμάτησε τα κουπιά

κι εσύ βγήκες έξω σε μια όχθη που κάπνιζε και στάθηκες κοιτάζοντας

τη βάρκα να χάνεται στα μαύρα νερά της Λήθης;

AΛΛΕΝ ΓΚΙΝΣΜΠΕΡΚ

ΣΤΗ ΘΕΙΑ ΡΟΟΥΖ

(Μετάφραση Κλεοπάτρα Λυμπέρη)

Θεία Ρόουζ –τώρα– μπορώ να σε δω

με το λιγνό σου πρόσωπο και το αλογίσιο χαμόγελο και τα

                ρευματικά σου – κι ένα μεγάλο βαρύ μαύρο παπούτσι

                                    για το κοκαλιάρικο αριστερό σου πόδι

   να διασχίζεις κουτσαίνοντας το μακρύ διάδρομο στο Νιούαρκ           

                                                                          πάνω στο χαλί

          περνώντας το μεγάλο μαύρο πιάνο

                      στο καθημερινό δωμάτιο

                                    όπου γινόντουσαν οι συγκεντρώσεις

κι εγώ τραγουδούσα ισπανικά δημοκρατικά τραγούδια

          με ψηλή τσιριχτή φωνή

                 (υστερική) και η επιτροπή άκουγε

          καθώς εσύ βάδιζες κούτσα κούτσα ένα γύρω στο δωμάτιο

                 και μάζευες τα λεφτά –

       η Θεία Χάνυ, ο Θείος Σαμ, ένας μονόχειρας ξένος, με το άδειο

               μανίκι στην τσέπη του

                   κι ένα πελώριο νεανικό φαλακρό κεφάλι

                       της Ταξιαρχίας Αβράμ Λίνκολ

–    το μακρύ λυπημένο σου πρόσωπο

            τα δάκρυα της σεξουαλικής απογοήτευσης

                 (τι πνιγμένα αναφιλητά και σκελετωμένοι γοφοί

                     κάτω απ τα μαξιλάρια με τη στάμπα της Όσμπορν

                                                                                   Τέρρας)

–    την ώρα που στάθηκα γυμνός πατώντας στο καπάκι της τουαλέτας

          κι εσύ πουδράριζες τους μηρούς μου με Calomine

              για τους ερεθισμούς  – οι πρώτες μου

                  απαλές κατσαρές μαύρες  τρίχες, που έβγαιναν δειλά,

    τι σκεφτόσουν μυστικά τότε

          βλέποντας πως είχα ήδη γίνει άντρας –

    κι εγώ ανίδεο κορίτσι στις σιωπές της φαμίλιας πάνω στο ισχνό

          βάθρο των ποδιών μου, στο μπάνιο – Μουσείο του Νιούαρκ.

                                        Θεία Ρόουζ

         ο Χίτλερ πέθανε, ο Χιτλερ μπήκε στην Αιωνιότητα, ο Χίτλερ

                        είναι με τον Ταμερλάνο και την Έμιλυ Μπροντέ

  Αν και σε βλέπω ακόμα, ένα φάντασμα στην Όσμπρον Τέρρας

                   να διασχίζεις το μακρύ σκοτεινό χώλ μέχρι την εξώπορτα

           κουτσαίνοντας λιγάκι μ’ ένα σφιγμένο χαμόγελο

                μέσα σε κάτι που θα ’πρεπε κάποτε να ήταν μεταξωτό

                                      λουλουδάτο φόρεμα

    καλωσορίζοντας τον πατέρα μου, τον Ποιητή, όταν επισκέφτηκε το

                                                                                     Νιούαρκ

               – σε βλέπω να φτάνεις στο λίβινγκ ρουμ

             χορεύοντας πάνω στο ανάπηρο πόδι σου 

           και χειροκροτώντας, το βιβλίο του

             είχε γίνει δεκτό από τις εκδόσεις Liveright

      Ο Χίτλερ πέθανε και οι εκδόσεις Liveright έχουν κλείσει

      To Yπερώον του Παρελθόντος  και Η Αιωνία Στιγμή δεν ξανατυπώ-

               θηκαν

    ο θείος Χάρρυ πούλησε και την τελευταία του μεταξωτή κάλτσα

                η Κλαίρη εγκατέλειψε τη Σχολή Χορού

                η Γιαγιά κάθεται, ρυτιδιασμένο μνημείο στον Οίκο Ευγηρίας

                    Γυναικών, κοιτώντας με μισόκλειστα μάτια τα νέα μωρά

                                                                               

  Την τελευταία φορά που σε είδα ήταν στο νοσοκομείο

              χλωμή, το κρανίο εξείχε κάτω απ’ το σταχτί δέρμα

                   κορίτσι με γαλάζιες φλέβες, χωρίς τις αισθήσεις του

                               σ’ ένα θάλαμο οξυγόνου

             ο πόλεμος στην Ισπανία έχει τελειώσει από καιρό

                               Θεία Ρόουζ

/