Translate

Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2015


ΕΥΤΥΧΙΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
ΕΥΤΥΧΙΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
ΕΥΤΥΧΙΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
ΕΥΤΥΧΙΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
ΕΥΤΥΧΙΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
ΕΥΤΥΧΙΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ  
  


                                                   ΧΟΡΕΥΤΕΣ
                                          
ΧΟΡΕΥΤΕΣ                          ΧΟΡΕΥΤΕΣ                 ΧΟΡΕΥΤΕΣ
                             ΧΟΡΕΥΤΕΣ                      ΧΟΡΕΥΤΕΣ
                                                            ΧΟΡΕΥΤΕΣ
   ΧΟΡΕΥΤΕΣ                                                                ΧΟΡΕΥΤΕΣ
                               ΧΟΡΕΥΤΕΣ                         ΧΟΡΕΥΤΕΣ                                 ΧΟΡΕΥΤΕΣ                                          ΧΟΡΕΥΤΕΣ
                                          ΧΟΡΕΥΤΕΣ                        
                                                                ΧΟΡΕΥΤΕΣ                                                                                                 ΧΟΡΕΥΤΗΣ                                                                                                                                                                                                       ΧΟΡΕΥΤΕΣ                   ΧΟΡΕΥΤΕΣ                      ΧΟΡΕΥΤΕΣ


      ΧΟΡΕΥΤΕΣ     ΧΟΡΕΥΤΕΣ     ΧΟΡΕΥΤΕΣ    ΧΟΡΕΥΤΕΣ  




             Οι υφάντρες

             Παγιδεύτηκαν σ’ ένα κακόφημο
             ποίημα.
             Τα μαλλιά τους αλωνίζουν
             κυνηγοί κεφαλών.
             Και στο στόμα λεπίδι,  η ποινή
             στον αγρότη,
             πνιγαλίων κι ο φόβος,
             χρηματίζει σαν φίλος.

             Την ηχώ τους φιμώνει ο
             Φωνομέτρης χαφιές.
             Ήχοι είναι, θα πούνε· δεν
             ακούγονται όλοι.
             Τα παράθυρα κλείνουν και οι
             πόρτες κλειδώνουν
             και ο τάφος πλευρίζει τον
             τυχαίο διαβάτη.

                   Μόνο η τραγωδός η σοπράνο
                   τον κουρέα αγγέλλει εφιάλτη.
                   Το χέρι υφάντρας θα υψώνει,
                   που το νέο της σώμα διασχίζει
                   ο ροζ σατράπης σταυρός.
  
             Στου Μεχίκο τ’ αφιόνι,
             ερημιά και αλάνες.
             Είναι βρόχι ο σπόρος, το
             λαρύγγι τους σφίγγει.
             Λαναρίζονται νύφες και στο μάτι
             μπαμπάκι.
             Στη φωνή σου η άμετρη θλίψη.
             Κι ο Μπαχ. `