ΑΝΑΠΝΕΩ ΧΑΡΗ ΣΤΗ ΔΟΚΙΜΗ την τυχαία ένωση, σε απόσταξη από το άγιο μηδέν. Το νόημα μυστήριο Πειρασμός χωρίς πυκνότητα και προσωπείο. Νεφέλωμα καταλήγει, υπεκφυγή στο χώμα ωριμάζει.
Κάπου στο κέντρο του κρεβατιού μου, υπάρχει μια μαύρη τρύπα που οδηγεί στο μεσαίωνα. Αν πέσεις μέσα, συναντάς υπερήλικες νομικούς με μαύρες τηβέννους να δουλεύουν νυχθημερόν σε ψηλοτάβανες βιβλιοθήκες. Πλάι σ’ ένα κερί, προσπαθούν να επαναφέρουν καταργημένους κώδικες και ψηφίσματα που επί αιώνες έκαναν τον κόσμο σκυθρωπό.
Κάπου στο κέντρο
του κρεβατιού μου,
υπάρχει μια μαύρη
τρύπα που οδηγεί
στο μεσαίωνα.
Κάπου στο κέντρο του κρεβατιού μου, υπάρχει μια μαύρη τρύπα που οδηγεί στο μεσαίωνα. Αν πέσεις μέσα, συναντάς υπερήλικες νομικούς με μαύρες τηβέννους να δουλεύουν νυχθημερόν σε ψηλοτάβανες βιβλιοθήκες. Πλάι σ’ ένα κερί, προσπαθούν να επαναφέρουν καταργημένους κώδικες και ψηφίσματα που επί αιώνες έκαναν τον κόσμο σκυθρωπό.
Στην οικογένειά μου ήμασταν όλοι ανέγγιχτοι γίνονταν όλα υπόκωφα και τελετουργικά.
Ο πατέρας πίστευε πολύ στην Βίβλο
τα βράδια πίσω από την ξύλινη πόρτα
φίμωνε το στόμα της μαμάς.
Ακούγαμε πνιχτούς ήχους
όπως το χιόνι όταν.
Η μαμά είχε πάντα μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια για πρωινό τρώγαμε ξερό ψωμί και γάλα. Εγώ και η αδελφή μου μόλις κλείσαμε τα δέκα αποκτήσαμε φτερά.
Όταν ο πατέρας ερχότανε στην κάμαρα για την διαδικασία της εξέτασης να διαπιστώσει την καθαρότητα βγάζαμε τα εσώρουχα,
ανεβαίναμε σε ένα σκαμνί και σηκώναμε τα φορέματα.
Ύστερα πετούσαμε σ’ ένα μαύρο ουρανό
που έβρεχε βράχους.
Μία μέρα του δανείσαμε φτερά.
Αργότερα θα τον βάλουν σε ξύλινο κουτί.
Λίγο στενό.
Εμείς από τότε πετάμε συχνά.
Όταν.
Απο την συλλογή ΟΙ ΟΜΟΤΡΑΠΕΖΟΙ ΤΗΣ ΑΛΛΗΣ ΓΗΣ εκδόσεις Γαβριηλίδη 2016)