Translate

Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2015

Γιάννης Πάσχος


ΓΙαΝΗΣ ΠΑΣΧΟΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΣΧοΣ                 ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΣΧοΣ
                 ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΣΧΟΣ             γΙΑΝΝΗΣ                           ΓΙΑΝΝΗΣ ΠαΣΧΟΣ
                                                 ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΣΧΟΣ



Ενόρμηση

Μόνο αυτή θυμάμαι από παιδί,

σαν με πήρε αγκαλιά όταν
άρχισα να κλαίω σπαρακτικά.
Είδε κι απόειδε, ότι με τίποτε
δεν μ’ έκανε καλά,
τη μπλούζα της σήκωσε
και τη ρώγα του στήθους δειλά
στα χείλη μου ακούμπησε.

Κοριτσάκι ήταν,
το πολύ δεκαπέντε χρόνων,
άπειρη από παιδιά.



Καλοκαίρι

Κερασάκια 
κόκκινα, κατακόκκινα, δροσερά,
περήφανα, μεστά, ολόκληρα, ολοστρόγγυλα
δειλά τα πρωινά και τα βράδια ανυπάκουα
πορφυρά χρωματίζουν τα χείλη μου.
Εξημερωμένος
απολαμβάνω άυπνος
την ανατριχίλα του θαύματος.





Ο  γέρων Κίμων

Σαν καταδικάστηκε ο γέρων  Κίμων σε ασιτία
μόνο στην κόρη του την Πήρα

επέτρεπε ο φρουρός
στη φυλακή να τον επισκεφθεί.
Οι μέρες περνούσαν και ο γέρος
στο κελί του βόλτες έφερνε
και κουβέντα με τους φρουρούς έπιανε.
Απόρησαν οι δικαστές και κάθε τόσο  ρωτούσαν

αν  πέθανε
και λογική απάντηση  για την κράση του
την ανεξήγητη  δεν είχαν.
Πέρασαν  μήνες κι ο θάνατος τον γέροντα
δεν άγγιζε.
Φοβήθηκαν οι προύχοντες
μήπως  άδικη  και αυστηρή ήταν η καταδίκη 
και  των θεών  οι κατάρες
πάνω τους θα ’πεφταν αν δεν τον ελευθέρωναν.
Κανείς δεν υποπτεύθηκε  την κόρη του την Πήρα,
που σε  σκοτεινή  γωνιά τον βύζαινε σαν  τον επισκεπτόταν.
Μα σαν ο γέρος ελεύθερος αφέθηκε,

την κόρη του δεν άντεξε ξανά να αντικρίσει

κι από βράχο ψηλό
στη θάλασσα  έπεσε ένα πρωινό,
πριν γεννηθεί ο Ρούμπενς
και αποκαλύψει στους ανθρώπους  το μυστικό
που τον  κράτησε  στη φυλακή για  μήνες ζωντανό.



Αλληλούια

Σταλαγματιά-σταλαγματιά

γουλιά-γουλιά
σταφύλια  μου όμορφα
πίνω και δεν χορταίνω.








Από την ποιητική συλλογή Μεγάλες Διώρυγες
(Εκδόσεις Μελάνι)




Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2015




Προσθήκη λεζάντας







XΛΟΗ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΕΛΗ
ΧΛΟΗ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΕΛΗ
ΧΛΟΗ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΕΛΗ
 

ΧΛΟΗ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΕΛΗ
ΧΛΟΗ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΕΛΗ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΕΛΗ


"Ήξερα πως αν με έπιανε στα χέρια του, θα με γυρνούσε μπρούμυτα. Του αρέσει πιο πολύ έτσι, με πονάει πολύ, πάρα πολύ, όλα σκοτεινιάζουν, γίνονται όλα τρύπα, γίνονται όλα πόνος και δεν υπάρχει τότε ούτε Θεός ούτε άνθρωπος, δεν είμαι ούτε δοχείο ούτε ζώο ούτε θύμα, δεν είμαι όργανο αναπαραγωγής, είμαι η Σιγκάλ και δεν θέλω να με αγγίξει, θέλω να τρέξω, να κολυμπήσω μίλια και μίλια και να έρθω σε σένα, να σε βρω Εμζάρα. Θα είσαι σκαρφαλωμένη στο δέντρο σου, το πιο ψηλό δέντρο του δάσους, θα ζεις μέσα στο ξύλινο καταφύγιο, το στρωμένο με πίσσα και θα με πάρεις αγκαλιά αδελφή μου Εμζάρα και δεν θα υπάρχει αυτό το μισητό γεροντικό σώμα με το ψόφιο πουλί και τις άσχημες οσμές, αλλά μόνο η δική σου μαλακή αγκαλιά. Και θα είσαι η μαμά μου πάλι ξανά. Όμως σήμερα το πρωί ο Νώε έκανε σαν να μην θυμόταν τίποτε. Τα είχε ξεχάσει όλα. Τον είδα κάποια στιγμή ψηλό και επιβλητικό, να δίνει διαταγές σε όλους μας και να διοικεί όλο αυτό το τεράστιο καράβι και να φροντίζει για τα πάντα και όλη την ώρα να στρέφει τα μάτια προς τον Θεό και ένιωσα ότι τον αδίκησα κατάφορα χθες. Πως καμία σχέση δεν έχει αυτός ο άνθρωπος με τον μέθυσο, μίζερο παλιάνθρωπο, που ήταν ο πατέρας μου. Αυτός είναι ενάρετος και δίκαιος και σοφός και ό, τι κάνει είναι καλώς καμωμένο. Απλώς κάποιες φορές το φορτίο του τον βαραίνει υπερβολικά και θέλει να ξεδώσει. Είναι και αυτή η βροχή που μας έχει σπάσει όλων τα νεύρα. Η μυρωδιά που τρυπάει το κρανίο μας, ο ρόγχος όλων αυτών των κοιμισμένων ζώων που πάλλονται όλα μαζί, όλη αυτή η ζωή που κοιμάται σε κύματα και που αν πλημμυρίσει, θα μας σαρώσει όλους. Άνθρωπος είναι και ο Νώε, έχει κι αυτός τις αδυναμίες του. Σου ζητώ ταπεινά συγγνώμη, είναι άντρας σου και ίσως τον τιμάς και τον σέβεσαι. Ίσως σου φαίνομαι αχάριστη. Στο κάτω κάτω εγώ είμαι μέσα στην Κιβωτό. Εσύ είσαι κάτω από την ατέλειωτη βροχή και ίσως πια νεκρή. Ίσως ακούγομαι σαν ένα αχάριστο τέρας. Δεν είναι έτσι όμως. Είμαι ευγνώμων. Πάρα πολύ ευγνώμων. Και καταλαβαίνω την τεράστια τιμή, που μου έχει γίνει. Συνειδητοποιώ και την ευθύνη. Θέλω να καταλάβεις την φοβερή ευθύνη που έχεις, μου λέει ο Νώε. Πόσο σημαντικό ρόλο θα παίξεις στην ιστορία της ανθρωπότητας, πόσο πολύ θα σε θυμούνται και θα σε μνημονεύουν στους μύθους και στις παραδόσεις τους οι μετέπειτα απόγονοι. Για πρώτη φορά δίπλα σ’ αυτόν τον άντρα νιώθω χρήσιμη και σημαντική. Μερικές φορές, ειδικά, όταν έχει γίνει λίγο παραπάνω βίαιος κατά την τελετή γονιμοποίησης, μου χαϊδεύει στοργικά το κεφάλι, όλα θα παν καλά κόρη μου λέει. Όλα θα παν καλά. Μερικές φορές τον πιστεύω. Σε φιλώ Εμζάρα, Η αδελφή και κόρη σου Σιγκάλ"




(απόσπασμα από το βιβλίο
ΤΟ ΙΕΡΟ ΔΟΧΕΙΟ
Εκδόσεις Θίνες)