Γιάννης Πάσχος

ΓΙαΝΗΣ ΠΑΣΧΟΣ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΣΧοΣ                 ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΣΧοΣ

                 ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΣΧΟΣ             γΙΑΝΝΗΣ                           ΓΙΑΝΝΗΣ ΠαΣΧΟΣ

                                                 ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΣΧΟΣ

Ενόρμηση

Μόνο αυτή θυμάμαι από παιδί,

σαν με πήρε αγκαλιά όταν

άρχισα να κλαίω σπαρακτικά.

Είδε κι απόειδε, ότι με τίποτε

δεν μ’ έκανε καλά,

τη μπλούζα της σήκωσε

και τη ρώγα του στήθους δειλά

στα χείλη μου ακούμπησε.

Κοριτσάκι ήταν,

το πολύ δεκαπέντε χρόνων,

άπειρη από παιδιά.

Καλοκαίρι

Κερασάκια 

κόκκινα, κατακόκκινα, δροσερά,

περήφανα, μεστά, ολόκληρα, ολοστρόγγυλα

δειλά τα πρωινά και τα βράδια ανυπάκουα

πορφυρά χρωματίζουν τα χείλη μου.

Εξημερωμένος

απολαμβάνω άυπνος

την ανατριχίλα του θαύματος.

Ο  γέρων Κίμων

Σαν καταδικάστηκε ο γέρων  Κίμων σε ασιτία

μόνο στην κόρη του την Πήρα

επέτρεπε ο φρουρός

στη φυλακή να τον επισκεφθεί.

Οι μέρες περνούσαν και ο γέρος

στο κελί του βόλτες έφερνε

και κουβέντα με τους φρουρούς έπιανε.

Απόρησαν οι δικαστές και κάθε τόσο  ρωτούσαν

αν  πέθανε

και λογική απάντηση  για την κράση του

την ανεξήγητη  δεν είχαν.

Πέρασαν  μήνες κι ο θάνατος τον γέροντα

δεν άγγιζε.

Φοβήθηκαν οι προύχοντες

μήπως  άδικη  και αυστηρή ήταν η καταδίκη 

και  των θεών  οι κατάρες

πάνω τους θα ’πεφταν αν δεν τον ελευθέρωναν.

Κανείς δεν υποπτεύθηκε  την κόρη του την Πήρα,

που σε  σκοτεινή  γωνιά τον βύζαινε σαν  τον επισκεπτόταν.

Μα σαν ο γέρος ελεύθερος αφέθηκε,

την κόρη του δεν άντεξε ξανά να αντικρίσει

κι από βράχο ψηλό

στη θάλασσα  έπεσε ένα πρωινό,

πριν γεννηθεί ο Ρούμπενς

και αποκαλύψει στους ανθρώπους  το μυστικό

που τον  κράτησε  στη φυλακή για  μήνες ζωντανό.

Αλληλούια

Σταλαγματιά-σταλαγματιά

γουλιά-γουλιά

σταφύλια  μου όμορφα

πίνω και δεν χορταίνω.

Από την ποιητική συλλογή Μεγάλες Διώρυγες
(Εκδόσεις Μελάνι)