Translate

Πέμπτη 23 Ιουλίου 2015

Κλεοπάτρα Λυμπέρη





ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ ΛΥΜΠΕΡΗ  ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ ΛΥΜΠΕΡΗ ΚΛΕΟ
ΠΑΤΡΑ ΛΥΜΠΕΡΗ ΚΛΕΟΠΑ ΛΥΜΠΕΡΗ ΚΛΕΟ
ΠΑ ΛΥΜΠΕ               ΚΛΕΟΠ ΛΥΜΠ   κλεοπα   ΛΥΜ
                             ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ ΛΥΜΠΕΡΗ 
                                        ΚΛΕΟ   ΛΥ
                                              Κ  Λ





4.1.1405.
             Το ποίημα του αποχαιρετισμού
                                στη Μαριάνα

             Μαραίνονται οι ανθοί, πέφτουν τα φύλλα
             στο ψύχος των λυγμών. Ως σχεδιάζω
             το ρόδο πρόσωπο της, ανυψώνει
             μπρος στη ματιά μου τη φριχτή της ζώνη

             που  εκρέμασα τον πόθο μου – μοιραία
             κι ωραία κόρη σαν φτερούγα του θανάτου
             που επιστατεί σε ανέφικτη βεγγέρα.
             Ο Κύριός μου με καλεί να φύγω πέρα            

             κι απ’ τους γκρεμούς ν’ αναστηθώ. Ας γύ-
             ρω, να πιώ της λησμοσύνης το νεράκι
             κι ας ξεπλυθώ στην αιωνία κρήνη.
             Στο άστρο μου περιπατεί η θεία καλοσύνη

             φωνές και κόσμοι -μανουάλια αναμμένα-
             μέσα στο στήθος μου ξυπνούν κι ορίζουν
             ένα μυστήριο φωτεινό που θα με σώσει
             (χεράκια τ’ ουρανού μ’ έχουν σηκώσει

             να πιάσω την ουρά του Παραδείσου)
             και μες στην Κόλασή μου άδειος κρότος
             τα μαύρα της ματόκλαδα, σαν βάρη
             της ερημιάς μου κι αλυσίδες. Η χάρη

             στην κεφαλή μου πίπτει ως χελιδόνα.
             Οι στήμονες των αστεριών γυρνούν την
             ώρα του ρολογιού· μου λένε, έχω πάψει
             να ζω μες στο κορμί μου,  έχει ανάψει

             η νεκρική λαμπάδα μου. Ανεβαίνω. Και
             κάτω στη σκακιέρα μαύρο πιόνι
             μου κάνει ματ και τη βασίλισσά μου χάνω
             κι άλλη παρτίδα αρχινώ από εδώ πάνω.

             (παραλλαγή)
            …………………………………………
             ………………………………………..
             η σκέψη μου γυρνά στην  άδεια κλίνη
             καθώς κεράκι που άνaψα για κείνη.

            ………………………………………..
             της λησμονιάς ο κύριος προβαίνει
             και μοιάζει του έρωτός μου το υφάδι
             κακό σκυλί μες το βαθύ σκοτάδι.



Aπό τη νουβέλα « Η Ταφή του Κόμητος Οργκάθ»
(εκδόσεις Γαβριηλίδη)
Πρώτη δημοσίευση στο ΦΡΕΑΡ

Δευτέρα 20 Ιουλίου 2015

Ιvanca Radmanovic




IVANCA  RΑDmANOVIC  IVAnCA RADMaNOVIC 
 IVANKA  RADMANοVIC
IVAnCA  
               RADMaNOVIC


    Η ΑΝΟΙΞΗ 

    Η ΑΝΟΙΞΗ

    Η ΑΝΟΙΞΗ  

    Η ΑΝΟΙΞΗ             



Υπάρχει μόνο το παρόν
Αυτή η στιγμή                   

Ενα νεύμα του χρόνου.
Ο χειμώνας θάφτηκε
Πίσω μας. 
                               
 Ανθισμένες μανόλιες         
                         Μπροστά στο σπίτι μας
                                       Η ευγενική κίνηση
                            Των θελκτικών κλώνων
                                          Το χαλί από ροζ πέταλα
                                       Απέραντο κάτω από τα πόδια μας.
                                                 Πώς να αξιωθω τον έρωτα;
                                                                                                                             


Mετάφραση: Κλεοπάτρα Λυμπέρη










Η Ivanka Μanovic (Σερβία) έχει εκδόσει δυό βιβλία ποίησης
και είναι μέλος της Εταιρίας Σέρβων συγγραφέων. Σπούδασε μόδα
στη Νέα Υόρκη.