ΑΝΝ ΣΕΞΤΟΝ

ΟΤΑΝ Ο ΑΝΔΡΑΣ ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ

(μετάφραση Κλεοπάτρα Λυμπέρη)

Όταν ο άνδρας

μπαίνει στη γυναίκα

όπως το κύμα δαγκώνει την ακτή

πάλι και πάλι

και η γυναίκα ανοίγει το στόμα της ηδονικά

και τα δόντια της αχνολάμπουν

όπως το αλφάβητο

ο Λόγος φανερώνεται

αρμέγοντας ένα άστρο

και ο άνδρας στο εσωτερικό της γυναίκας

δένει έναν κόμπο

ώστε να μην χωρίσουν ποτέ ξανά

και η γυναίκα σκαρφαλώνει μέσα σ’ ένα άνθος

και καταπίνει το μίσχο του

και ο Λόγος φανερώνεται

κι αφήνει τα ποτάμια τους να ξεσπάσουν.

Αυτός ο άνδρας

αυτή η γυναίκα

με τη διπλή τους πείνα

δοκίμασαν να διαπεράσουν

το θεϊκό παραπέτασμα

και σύντομα τα κατάφεραν

αν και ο Θεός

στη δυστροπία Του

λύνει τον κόμπο

           

ΑΝΝ ΣΕΞΤΟΝ

ΣΕ ΙΔΙΑ ΦΥΣΗ

(μετάφραση Κλεοπάτρα Λυμπέρη)

Βγήκα για βραδινή βόλτα, μια δαιμονισμένη μάγισσα

που κυνηγάει τον μαύρο αέρα, πιο γενναία στο σκοτάδι

καθώς ονειρευόμουν το κακό· να τιναχτώ δεν άργησα

πάνω από τ’ άχαρα σπίτι, από φως σε φως· στου Άδη

-πες- τη μοναξιά, δωδεκαδάχτυλη ύπαρξη, ξεχασμένη.

Μια τέτοια γυναίκα, σαν γυναίκα στο νου σου δεν μένει.

Σε ίδια φύση είμαι κλεισμένη.

Ψάχνοντας βρήκα μέσα στα δάση τις ζεστές σπηλιές

τις γέμισα ράφια, κουζινομάχαιρα, κατσαρολικά

ντουλάπες, μετάξια, αμέτρητα καλούδια για φωλιές,

ετοίμασα φαγητό στα σκουλήκια και στα ξωτικά,

κλαψουρίζοντας έφτιαξα κάθε τι, σε σειρά να μπαίνει.

Μια τέτοια γυναίκα κανείς δεν την καταλαβαίνει.

Σε ίδια φύση είμαι κλεισμένη.

Οδηγέ, κάποτε την καρότσα σου είχα καβαλήσει

χαιρετώντας με μπράτσα γυμνά κάθε περαστικό χωριό

μαθαίνοντας τις ύστατες φωτεινές διαδρομές· έχω επιζήσει

εκεί όπου οι φλόγες σου ακόμα μου δαγκώνουν τον μηρό

με σπασμένα πλευρά απ’ τους τροχούς σου τσακισμένη.

Μια τέτοια γυναίκα δεν νοιώθει ντροπή όταν πεθαίνει.

Σε ίδια φύση είμαι κλεισμένη.