Κλεοπάτρα Λυμπέρη -Σονέτο για χαρτί περιτυλιγματος

           ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ ΛΥΜΠΕΡΗ

     ΣΟΝΕΤΟ ΓΙΑ ΧΑΡΤΙ ΠΕΡΙΤΥΛΙΓΜΑΤΟΣ            

         Σε ουρανία συγχορδία σ’ αναμένω

      να ηχήσω μαζί σου ως του θανά-

      του την υπερούσια σιγή. Δυο ανα-

      βάτες του χρόνου στον ενωμένο

       καλπασμό μας είμαστε. O καιρός

       περνά. Κι ως θα λυγά μπροστά σου

       -σαν κατοικίδιο ωραίο με ουρά- ιερός

       ο έρως μου, θα σου φωνάξω, στάσου.

           Θ' αφήσω ένα σονέτο να μιλήσει

       (το μάτι της κουζίνας έχω κλείσει;)

       Ινφάντα εγώ κι εσύ σωστός ιππότης

       (ή μήπως, άνευ ίππου, σκέτος πότης;) 

       Του έρωτός μας αυτή η συγκυρία

       ίσως γραφτεί στη λογοτεχνική ιστορία.

                         

Aλλιώς:

                      Ινφάντα εγώ
                   κι εσύ, σωστός ιππότης  
                   (άμπωτις  της νυχτός;)  
                   Η ανθρωπότης

                  θα πει για μας:

                  Ινφάντα εκείνη
                   στου ποιήματος
                   την κουπαστή
                κι εκείνος ναύτης του
                 μπέρμπον, ακίνη-
               τος στον υπολογιστή

Ιανουάριος 2000.