Kλεοπάτρα Λυμπέρη - Το μηδέν σε φωλιά - προδημοσίευση

  ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ ΛΥΜΠΕΡΗ

   

          

Tο να μιλάς διαρκώς για το άπειρο δείχνει μια

διάθεση εξαφάνισης – μου λέει το κάδρο –

οι λέξεις είναι άλογο κι άλλοτε λιβάδι για να τρέχει το

άλογο, γι’ αυτό μείνε στο άλογο που οδηγεί

ώσπου ο αιών να συμπληρωθεί.

Οι λέξεις σε ανοίγουν ολοένα σε υψώνουν

μπαίνεις πότε σε πουλιά πότε σε δέντρα.

Όταν όμως κατεβαίνεις στο χώμα

η γη πηδάει έξω απ’ το φθαρτό              γιατί

εκεί το σ’ αγαπώ ηχεί καλύτερα

τρίζει μέσα στα σπλάχνα.

                     (Το μηδέν σε φωλιά)