ΟΥΡΣΟΥΛΑ ΦΩΣΚΟΛΟΥ

ΟΥΡΣΟΥΛΑ ΦΩΣΚΟΛΟΥ
ΟΥΡΣΟΥΛΑ ΦΩΣΚΟΛΟΥ
ΟΥΡΣΟΥΛΑ ΦΩΣΚΟΛΟΥ
ΟΥΡΣΟΥΛΑ ΦΩΣΚΟΛΟΥ

Ηλέκτρα

Έτσι ακριβώς σε σκέφτομαι: κα   τα   κε   ρμα   τι   σμέ   νη.

Δεκάδες φωτογραφικά καρέ που πριν ξαπλώσω τ’ αραδιάζω ευλαβικά στο 
         μ
                α
                         ξ
                                 ι
                                         λα
                                                    ρι

Εδώ ακουμπώ το χέρι σου, δίπλα το χρώμα των

ματιών σου, κάτω απ’ το στόμα μου τα χείλη σου

και στην κορφή —κο   μ   μά   τι   α— την κοιλιά σου. 

Για μυρωδιά, καμιά φορά, γδέρνω ένα πορτοκάλι.

Γυ  ρί  ζω   το   κο  ρμί   μου

α   νά   σκε  λα,

στάζω ξινό χυμό στα μάτια και —σαν   Η   λέ   κτρα   στο   Ά  ργος   που   αν   θεί— 

                      θρηνώ κι αποκοιμιέμαι.