ΕΛΣΑ ΚΟΡΝΕΤΗ

ΕΛΣΑ ΚΟΡΝΕΤΗ
                              ΕΛΣΑ ΟΡΝΕΤΗ
                                                         ΕΛΣΑ ΚΟΡΝΕΤΗ
                                                                                      ΕΛΣΑ ΚΟΡΝΕΤΗ
                                                                                                                   ΕΛΣΑ ΚΟΡΝΕΤΗ 

          

 

          Η βουλιμική οικογένεια

      

          *

          Είναι κάποιες μέρες που

          η αγάπη μοιάζει

          με κόκκινη ξεραμένη σάλτσα

          Είναι κάποιες μέρες που

          η αγάπη έχει γεύση

          ξινής ντοματόσουπας

          Μια μέρα η αγάπη

          κόλλησε

          ανάμεσα σε δύο

          άπλυτα κουτάλια

              

          *

          Το 1977 η μαμά μαγείρευε

          σούπα με ροδοπέταλα

          στο επαναστατικό σκεύος εποχής

          Η ονειρόσουπα έλεγε

          γίνεται πιο νόστιμη

          όταν βράζει

          σε χύτρα ταχύτητας

          Τα πιάτα γίνονται πιο τριζάτα

          όταν πλένονται στο πλυντήριο πιάτων

          κι εγώ πιο ανάλαφρη και αιχμηρή

          για να πετώ πάνω σ΄ έναν πίνακα ζωγραφικής

          και να τρυπώ με το σώμα μου έναν τοίχο

          *

          Ήταν μια εποχή

          που ο πατέρας τάιζε

          έναν μικρό πράσινο παπαγάλο

          με λευκά σπόρια και χοντρό αλάτι

          Ζούσα σ’ έναν αθέατο κι αλλόκοτο κόσμο

          οι φίλοι μου ήταν ερμαφρόδιτα κοράλλια

          Τις νύχτες ανέβαινα μια σκάλα που έλιωνε σαν παγωτό

          Τις μέρες το μωβ ταβάνι στο δωμάτιο

          γινόταν μια μέδουσα που άπλωνε το ζελέ της

          κι έπειτα έπεφτε με πάταγο στο πιάτο του μεσημεριανού

          Όταν ενηλικιώθηκα κατάπια έναν βάτραχο

          κι ένας πρίγκιπας στρογγυλοκάθισε στο στομάχι μου

          Η δυσπεψία έγινε χρόνια κι εγώ εγκρατής

          στην κατανάλωση ωμού  αντρικού κρέατος 

                                      

  
                                                                           

Destroy Van Gong

Είμαι μόλις 33 και όμως καταρρέω

Πόσο διαρκεί ακόμα η αποδόμηση;

Όσο εγώ διαλύομαι

Τα μυρμήγκια αδειάζουν το μυαλό μου

Θαυμάστε με λοιπόν ως πτώμα

Ιδανική νεκρή φύση

Κρανίο ντυμένο με φύκια

Θα του βάλω ένα τσιγάρο να καπνίζει

Αν ήμουν ένα σώμα ακέφαλο;

Ίσως γλίτωνα το φρενοκομείο

Τι φταίει; Tο αψέντι; Oι πόρνες;

Όλες οι σκοτεινές γυναίκες της ζωής μου

Φοράνε μαύρα

Βγες από την παραίσθηση - Μπες στην πραγματικότητα

Δεν γίνεται – Παντρεύτηκα την πράσινη νεράιδα

Κάθε βράδυ γίνεται διάβολος κι έπειτα φίδι –

Το φίδι δαγκώνει την ουρά του – γίνεται κόλπος γυναίκας

Με πνίγει στο υγρό κανάλι

Κατοικώ στο αγαπημένο τρίγωνο

Ανάμεσα σε τρεις γραμμές

Ο διάβολος σε προστάζει;

Με εμπνέει

Σε σκοτώνει

Τουλάχιστον ας διασώσουμε ό,τι απέμεινε μεταξύ μας

Η αγάπη οφείλει να είναι αθόρυβη

Εγώ όμως δεν σε ξέρω για να σε αγαπήσω

Ν’ αλλάξεις - Συγκροτήσου

Λατρεύω την ακαταστασία

Είσαι καταδικασμένος

        Π α τ έ ρ α  λυπάμαι  

        Τώρα πια ξέρω

        Έτσι γεννήθηκα

Zω για να ζωγραφίζω την τελειότητα με τρέλα

Την τρέλα με τελειότητα

Κουράστηκα – Θέλω να κουρνιάσω στην πιο ευρύχωρη

Φωλιά πουλιού της συλλογής μου – η νάρκη είναι ωραία λέξη-

Υπόσχομαι να μην απολογηθώ ξανά για την αναπηρία μου

 

             Λαθρομετανάστης

            

              Δεν είναι ψάρι

              κι όμως γαλήνια

              στο νερό κινείται

              πάνω απ’ τον πάτο της θάλασσας

                 μακάριο αιωρείται

                  κι ένα κορδόνι σαν από λάστιχο

              σαν χέλι γύρω του γλιστρά και το τυλίγει

       

                                                Τι είναι;
    

                                     Η ώρα του τρόμου δίπλα στη  

                                     Lampedousa

                                     μες στο ναυάγιο ήταν η ώρα γέννησής του                                                                Δεμένους για πάντα με τον ομφάλιο λώρο                                                     που δεν πρόλαβε να κοπεί                                                   πνιγμένους τούς βρήκαν δύτες

                                           να χορεύουν στον βυθό

                               τη  μάνα με το νεογέννητο μωρό της                         

                         Νεογέννητος λαθρομετανάστης

                         χωρίς μέλλον

                         χωρίς προσευχή

                                       Μόνον γεννημένος απευθείας

                                       στον υγρό τάφο της ντροπής

                     

           

Άσκηση Ελευθερίας

              στον πατέρα μου

Είναι ένα φάντασμα

που στοιχειώνει τις νύχτες σου

με το σύνδρομο της τάξης

Έρχεται συχνά

μ’ έναν καμένο θώρακα

άρωμα νικοτίνης

και δυο ξεφούσκωτα πνευμόνια

κρατώντας

μια σκούπα κι ένα φαράσι

για να σαρώσει τις λέξεις

να τις μαζέψει στη γωνία

μ’ έναν λόφο αποτσίγαρα

       

 κι άλλες να τις κρύψει επιμελώς

     

κάτω από το βαρύ ανατολίτικο χαλί

Τα πεταμένα χειρόγραφα όμως με τον

άστατο γραφικό χαρακτήρα

τα χώνει βιαστικά

στην τρύπα του στήθους

κι έπειτα χάνεται

μέσα σε πυκνό

σύννεφο καπνού

Τουλάχιστον τώρα ξέρεις

κάποιος κάπου

εκεί ψηλά

απολαμβάνει

επιτέλους ελεύθερα

τ’ αγαπημένα του τσιγάρα

κι αρέσκεται να

σε διαβάζει

                
                                           Εσύ darling

                                           Ήρθε ένας λογαριασμός darling,

                                     Darling πάρε έναν λογαριασμό

                                Ήρθε άλλος ένας λογαριασμός darling

                         Darling έχουμε να πληρώσουμε κι άλλον έναν λογαριασμό

                   Ήθελα να πω Εσύ darling έχεις να πληρώσεις έναν λογαριασμό

           Ήθελα να πω πως Εσύ darling έχεις να πληρώσεις

Όλους τους λογαριασμούς

Το ζευγάρι περπατάει αγέρωχα και σιωπηλά

       Περνάει θριαμβευτικά κάτω από την αψίδα των αριθμών

             Εισχωρεί στην κόρη του ματιού

                   Χάνεται στο μαύρο βάθος του αποχωρισμού

                          Ώσπου το βλέφαρο οριστικά κλείνει

                                  - Βλέπεις my darling ?

                                          Δεν είναι το τριαντάφυλλο θνητό

                                                  Είναι το αγκάθι του αθάνατο

                                                           Σαν το επιθανάτιο σόου της αγάπης 

 

         DONNACELLO

         για τις «γυναίκες» του Delvaux

Γυναίκες όμορφες ψηλές κι ευτυχισμένες Γυναίκες που γεννήθηκαν από τη μέση και κάτω σκληρές άκαμπτες σαν πόρτες από τη μέση και πάνω γυμνές Τα μακριά τους δάχτυλα είναι πάντα για τα προπονημένα δόντια των αρουραίων τόσο τρυφερά Κάθε βράδυ ανασηκώνουν φούστες κορμούς Ελέγχουν τις ρίζες τους μην αποδράσουν μη φαγωθούν Γυναίκες εγκάρσια κομμένες ψηλαφούν τα εκτεθειμένα στον άνεμο στήθη Αν είναι εκεί Αν ταλαντεύονται ακόμα Δέντρα Γυναίκες από τη μέση και πάνω τρυπούν τον ουρανό Γυναίκες Δέντρα από τη μέση και κάτω τρυπούν το χώμα Γυναίκες πονηρές έμαθαν να ζωγραφίζουν στα γόνατα τα κίτρινα μάτια του πάνθηρα Γυναίκες άπληστες ανθίζουν Γυναίκες φιλάρεσκες φορούν κάθε χρόνο κι ένα δαχτυλίδι στροβιλίζονται σε κύκλους Ψηλώνουν Μεγαλώνουν Γυναίκες κούφιες βουλώνουν τρύπες με πούπουλα κερί και αυγά αθώων πλασμάτων Γυναίκες στόχοι ακίνητες με μια πράσινη βούλα στην κοιλιά που ράμφη σφεντόνες σημαδεύουν Γυναίκες φλέβες ταΐζουν με νέκταρ κλαψιάρικα βιολιά και ερωτεύονται Γυναίκες όλες μαζί μ’ ένα φύσημα τρελαίνονται Εκσφενδονίζουν  πάνω  σου  τα  βελανίδια  τους  και  Σου  τραγουδούν: 

Όχι άλλα σκιάχτρα να σε περιγελούν Όχι άλλες μασέλες να σε τρώνε Όχι άλλοι καθρέφτες να σου μοιάζουν Μόνο εσύ παράξενο κορίτσι με την κόκκινη πεταλούδα φυτρωμένη στην παλάμη Όταν σου σπάσουν την ψυχή χάνεις την ισορροπία  Όταν ο ήχος μιας κάμπιας σε προδώσει Όταν  το σημείο  εξαφάνισης κουρνιάσει  με  ένα  κοράκι  σε ξένη φωλιά Το τελευταίο μελωδικό concertino αρχίζει στο δάσος μ’ έναν χορό Τότε τινάζεις περήφανα τα κλαδιά στην κορυφή του κεφαλιού Γυρίζεις ανάποδα Υψώνεις τα δέντρινα πόδια σου στον ουρανό Περιστρέφεσαι Μια πιρουέτα μόνο και γίνεσαι  ένα πελώριο ξύλινο καρφί   Ορμάς  με  φόρα  στο μάτι του Θεού

 

Μια ταλάντευση μόνο

Το κρινολίνο

                                 είναι  
                              συμμετρικό

τόσο ζωντανό

Ταλαντεύεται

αιχμάλωτο κι αυτό

της ευπρέπειας

που ο Velasquez

μισούσε

Το υπάκουο παιδί

ελεύθερο

παραληρεί

μόλις η χαριτωμένη

Ινφάντα Μαργαρίτα

με οργή

στροβιλιστεί

                                                                          σπάζοντας

                                                                           την περίτεχνη

                                                                              πορσελάνινη

                                                                       αλατιέρα