Η γραφή ενώ νιώθει ακατάπαυστα ένοχη για την ίδια της τη μοναξιά, δεν παύει ωστόσο να είναι και φαντασία άπληστη για μια ευτυχία των λέξεων, σπεύδει προς μια "γλώσσα" ονειρεμένη που η φρεσκάδα της, χάρη σ' ένα είδος ιδανικής προϊδέασης, θα εικονίζει την τελειότητα ενός νέου κόσμου αδαμικής αγνότητας όπου η "γλώσσα" δεν θα είναι πια αλλοτριωμένη. Ο πολλαπλασιασμός των γραφών θεσπίζει μια νέα Λογοτεχνία εφόσον αυτή δεν επινοεί τη "γλώσσα" της παρά για να είναι ένα πρόταγμα: η Λογοτεχνία γίνεται ουτοπία της "γλώσσας".
Ρολάν Μπαρτ
Ρολάν Μπαρτ
Βρήκα τυχοδιωκτικά το ιστολόγιό σας μόνο για να διαπιστώσω πως δε γράφετε σ' αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς είναι. Θα λέω πάντως πως το βρήκα.
Θα σημειώνω αυτή την εικονική συνάφεια
και θα κρατώ την άλλη για μένα.
@->--