Γιώργος Κασαπίδης

   ΓΙωΡΓΟΣ ΚΑΣαΠΙΔΗΣ       ΓΙΩΡΓΟΣ       ΚΑΣαΠΙΔΗΣ 

    ΓΙΩΡΓοΣ ΚΑΣΑΠΙΔΗΣ ΓΙωΡΓΟΣ

 ΚΑΣΑΠΙΔΗΣ

                ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΣαΠΙΔΗΣ   

                          ΓΙΩΡΓοΣ    ΚαΣαΠΙΔΗΣ               ΓΙΩΡΓΟΣ                                                    

              ΜΕ ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΟ

                     
                                 Η σπασμένη κιθάρα στον καναπέ και το σώμα

                              μιας κούκλας ακέφαλο στο περβάζι, α… 
                                        και η γλάστρα στο μπαλκόνι μόνη,
                                           δίχως γαρδένια ή βασιλικό, όλα συνηγορούν
                                                  στο απόλυτο μιας αταξίας που συνταράζει.

                     Αν δεν φοβόμουνα τις πτώσεις στο γυμνάσιο

                          και μάθαινα να εκτελώ σωστά την κατακόρυφο

                              ίσως, ανάποδα να τα ’βλεπα όλα πάλι από την αρχή

                                    τακτοποιημένα, ευπρόσιτα , αληθινά…

                                  όπως εκείνο το αστέρι που δεν φαίνεται

                              αλλά είναι, κομμάτι από τη φωτογραφία

                           του φίλου που αγκομαχά να κρατηθεί στο κάδρο

                       το αχειροποίητο, μιας μνήμης που φυραίνει






κι έτσι τα τόξα τα δυσεύρετα των ινδιάνων
      λάφυρα τώρα κρεμασμένα πάνω από το τζάκι
για να φαντάζει πιο αρχοντικό το σπίτι
      στα μάτια των ανίδεων επιγόνων.

/